Op de Israëlische vlaggenkaart staat de vlag van Israël in een lege Israëlische kaart. Op deze vlaggenkaart van Israël kunt u de geschiedenis, het ontstaan en de samenstelling van de vlag van Israël in Azië leren kennen. De Israëlische vlaggenkaart is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

De vroege ontwikkeling van de vlag van Israël maakte deel uit van de opkomst van het zionisme aan het einde van de 19e eeuw, zoals het op de Israëlische vlaggenkaart wordt vermeld. Jacob Askowith en zijn zoon Charles ontwierpen de 'vlag van Juda', die op 20 juli 1891 in de hal van de B'nai Zion Educationational Society in Boston, Massachusetts, V.S. werd tentoongesteld. Deze vlag was gebaseerd op de traditionele ṭallit, oftewel de joodse gebedsmantel, die wit was met smalle blauwe strepen aan de randen en in het midden het oude zespuntige Schild van David droeg met het woord Maccabee in blauwe letters.

De exacte kleurschakering van de vlag wordt niet gespecificeerd door de Israëlische wet en wordt ook niet gedefinieerd door het Standards Institute of Israel. Een donkere tint blauw wordt echter wel beschreven in een bericht (18 februari 1950) van het Israëlische Bureau voor Informatie. Lichtere tinten blauw werden gebruikt in eerdere vlaggen en worden nog steeds gebruikt door sommige Israëlische organisaties (zie de Israëlische vlaggenkaart), maar er wordt gezegd dat lichtere kleuren gemakkelijk zouden verbleken in de schitterende zon van Israël.

De vlag van de staat Israël bevat twee blauwe strepen op een witte achtergrond met een Schild (ster) van David (in het Hebreeuws: Magen David) in het midden zoals je kunt zien op de Israëlische vlagkaart. Dit ontwerp werd voor het eerst getoond in Rishon-LeZion in 1885 en werd ook gebruikt op het Eerste Zionistische Congres in 1897 (Encyclopedie Judaica, 1971). Het is geïnspireerd op de talliet (de gebedsmantel met blauwe strepen die de Joden tijdens het gebed dragen) als symbool. De Davidsster is een gemeenschappelijk symbool van het volk Israël uit de Bijbelse tijd. De vlag werd officieel aangenomen op 28 oktober 1948 (25 Tishre, 5709) door de voorzitter van de Voorlopige Raad van State.